Γιορτάσαμε την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
Ετοιμάσαμε μια όμορφη γιορτή, αλλά δεν σταθήκαμε μόνο στις θύμησες για το Έπος των Ελλήνων του ΄40, ταυτόχρονα στείλαμε μηνύματα κατά του πολέμου.
Τα παιδιά τραγούδησαν τον « Ναπολιτάνο» και το «Παιδιά της Ελλάδας, παιδιά», αλλά και το «Imagine» του Τζον Λένον , που αναφέρεται σε ένα κόσμο, όπου όλοι οι άνθρωποι ζουν ειρηνικά, χωρίς φανατισμό και μίσος.
Θυμηθήκαμε ότι τα παιδιά είναι πάντα οι τραγικές φιγούρες του πολέμου, γιατί γι΄ αυτά, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Τα παιδιά της κατοχής, τα παιδιά του Άουσβιτς, τα παιδιά της Χιροσίμα, παιδιά που έμειναν ορφανά και φοβισμένα.
Είδαμε τον εκπληκτικό μονόλογο του Τσάρλι Τσάπλιν στον «Μεγάλο δικτάτορα», που μιλούσε για ανθρωπιά και αντίσταση και απαγγείλαμε αντιπολεμικά ποιήματα του Μπρεχτ:
Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.
Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει και ένα ελάττωμα:
Ξέρει να σκέφτεται…
Και τους υπέροχους στίχους του Κωστή Παλάμα:
Τι κι αν του πολέμου το χορό χορεύω
γονατιστός ειρήνη εσέ γυρεύω.
Οι μαθητές μου, όπως, πάντα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να παρουσιάσουν μια υπέροχη γιορτή!
...και παίζω και μαθαίνω 